دفترهای زندان دفتر اول و دوم

توضیحات

آنتونیو گرامشی درست پیش از سپیده‌دم ۲۷ آوریل ۱۹۳۷ در درمانگاه کویزی‌زانا در رُم درگذشت؛ او ۴۶ساله بود. خواهر همسرش، تاتیانا شوخت، تنها کنار بستر او نشسته بود. مراسم خاک‌سپاری فردای آن‌رو‌ز با شتاب زیر چشمان مراقب پلیس انجام شد و رئیس پلیس ایالت این رخداد را چنین ثبت کرد: «گزارش می‌دهم که انتقال جسدی که معروف به آنتونیو گرامشی است، فقط به همراهی خویشاوندان، امروز عصر ساعت ۱۹:۳۰ انجام شد. اتومبیل نعش‌کش از درمانگاه به گورستان ورانو رفت و در آن‌جا جسد برای مراسم خاک‌سپاری تحویل داده شد.» مأموران پلیس و عوامل امنیتی در واقع بسیار بیش‌تر از دو عزادار حاضر در مراسم، تاتیانا شوخت و کارلو برادر کوچک‌تر گرامشی، بودند. بقیه‌ی خویشاوندان در دسترس نبودند: یولیا شوخت، همسر گرامشی، و دو پسرش، دلیو و جولیانو (که هرگز پدرش را ندید)، در مسکو زندگی می‌کردند؛ جنارو، برادر بزرگ‌ترش، در اسپانیا با فرانکو می‌جنگید؛ ماریو، برادر کوچکش، با ارتش ایتالیا در افریقا بود؛ این در حالی بود که بقیه‌ی اقوام ساردینی خانواده، عمدتاً، جرئت نکرده بودند از منطقه‌ی نسبتاً منزوی جزیره‌ی بومی‌شان دور شوند. پی‌یرو سرافا، دوستی وفادار و بخشنده، که منبعِ تأمین عملاً نامحدودِ کتاب‌ها و نشریات برای گرامشی محسوب می‌شد، از طریق مکاتبه‌ی منظم با تاتیانا شوخت پیوند بسیار نزدیکی را با گرامشی حفظ کرده بود و گه‌گاه در زندان به ملاقات او می‌رفت؛ او کمابیش به‌طور دائمی در کمبریج انگلستان سکنی گزیده بود. آن‌دسته از رفقای سیاسی گرامشی و رفقای حزب کمونیست که رژیم فاشیستی پیش‌تر نتوانسته بود آن‌ها را به مرگ یا زندان محکوم کند عمدتاً در تبعید بودند یا زندگی مخفیانه داشتند. در خود ایتالیا، به احتمال قوی، اغلب مردم به مرگ گرانشی توجه نکردند؛ روزنامه‌های اصلی و رادیو خبر مرگ او را به شکل یک‌دستی در ۲۹ آوریل در بیانیه‌ای کوتاه که سرویس خبری حکومت فاشیستی، آجنتسیا استفانی، به آن‌ها داده بود اعلام کردند: «گرامشی، نماینده‌ی پیشین کمونیست مجلس، در درمانگاه کویزی‌زانا در رُم درگذشت. وی مدت زیادی در آن درمانگاه بستری بود.»
.
#آنتونیو_گرامشی #کمونیسم #یادداشتها #طرحها

توضیحات تکمیلی