درباره عکاسی

توضیحات

درباره عکاسی

کتاب درباره عکاسی اثری است از سوزان سونتاگ به ترجمه ی فرزانه طاهری، عکس هم حضوری است کاذب و هم نشانه ای است از غیب. عکس-به ویژه عکس آدم ها مناظر دور و شهرهای دوردست و گذشته ای دیگر غیبش زده است-مثل آتش هیزم در اتاق خیالات خام را برمی انگیزد.

احساس دست نیافتنی بودن عکس ها به طور مستقیم به احساسات عشقی آنهایی دامن میزند که کشش میل شان به وقت هجران دلدار تشدید میشود.تصویر صورت سیاستمداران بر آرم مخصوص مبارزات انتخابی که به یقه رای دهنده الصاق شده عکس فوری فرزندان راننده تاکسی که به شیشه جلو چسبانده شده است -همه این کاربرد های طلسم گونه عکس نشانه احساسی است که ناشی از رقت قلب است و هم به طور ضمنی مفهومی جادویی دارد :تلاش است به منظور حفظ ارنباط یا واقعیتی دیگر یا مطالبه آن.

• گزیده ای از کتاب

  عکاسی جلوه حاد «من» فردی شده انگاشته می شود، خود خصوصی بی خانمانی که در جهانی ستمکاره پرسه می زند و از طریق گلچین دیداری سریع از این جهان بر واقعیت مسلط می شود. با آنکه عکاسی ابزاری به حساب می آید برای یافتن جایی در جهان (که هنوز هم ستمکاره و بیگانه می نماید) از طریق توانایی ایجاد ارتباط دورادور با آن- با نادیده گرفتن ادعاهای مداخله گرانه و تحقیرآمیز «خود». اما دفاع از عکاسی و آن را ابزار برتر بیان احوال دانستن با تحسین عکاسی و آن را راهی برتر انگاشتن برای قرار دادن «خود» در خدمت واقعیت چندان هم که می نماید متفاوت نیستند. پیش فرض هر دوی اینها این است که عکاسی نظامی یگانه برای افشا به دست می دهد: واقعیت را به گونه ای نشان مان می دهد که پیش تر ندیده بودیم.

توضیحات تکمیلی