تاریخ نگاری و عکاسی

توضیحات

تاریخ نگاری و عکاسی

کتاب «تاریخ نگاری و عکاسی» اثر «ویلم فلوسر» و دیگر نویسندگان است. این کتاب را «محمد غفوری» ترجمه کرده است. در مورد عکاسی آمده است: «سال‌ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است؛ موزی، ارسطو و اقلیدس در سده‌ی ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوه‌ی کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌بودند. در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیاء می‌تابد و بازتاب آن باعث دیدن می‌شود.

ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ‌سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن‌ها در پشت دوربین‌های سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار می‌دادند تا تصویر بازتاب‌شده‌ی روی آن با چشم دیده شود. در قرن ششم میلادی، آنتمیوس در آزمایش‌های خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد عکاسی در لغت به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است و همچنین به عمل و شغل عکاس نیز گفته می‌شود. این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی خوانده می‌شود که ترکیبی از دو کلمه‌ی یونانی فتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است. بنابراین، فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است.» این کتاب را انتشارات «آگاه» چاپ کرده و در اختیار خوانندگان قرار داده است.

درباره کتاب:

«آنچه عکاسی را بیش از دیگر محصولات فرهنگ دیداری به تاریخ‌نگاری نزدیک می‌کند، پیوند نمایه‌ای عکس با واقعیت است؛ پیوندی که از همان دهه‌های نخست پیدایش عکاسی مهم‌ترین امتیاز عکس بر دیگر دست‌ساخته دیداری انسان تا آن هنگام – نقاشی، گراوور و … – به شمار می‌آمد. از این قرار، عکس به‌مثابه رونوشت و نسخه‌ای اصیل و مکانیکی از هستی اجتماعی و تاریخی، می‌توانست منبعی مستقیم و موثق برای دست‌یابی به بسیاری از واقعیت‌ها و از جمله واقعیت‌های گذشته باشد، واقعیت‌هایی که از دسترس و دایره امکانات و توانایی‌های گفتمان نوشتاری و مشتقات آن به دور بود. این مسئله اکنون در تاریخ نظریه‌ی عکاسی به مسئله‌ای کلاسیک بدل شده است؛ به این معنا که به‌رغم کهنگی، قدمت و فراوانی متونی که درباره عکاسی نوشته شده، هنوز هم موضوع اصلی گمانه‌زنی نظری در این زمینه است. مقاله‌هایی که در این مجموعه گردآوری و ترجمه شده‌اند می‌کوشند پرتوهایی بر این مسئله بیفکنند.»

توضیحات تکمیلی